„Idźcie odwiedzić Świętego Michała !”

Wielu świętych  kościoła katolickiego miało szczególne nabożeństwo do Świętego Michała Archanioła.  Ta pobożność musiała mieć swoje źródło,  które trzeba upatrywać  w działaniu Opatrzności Bożej. Dla wielu współczesnych katolików osoba Świętego Archanioła jest nieznana. Być może poprzez świadectwo świętych  ludzi łatwiej nam będzie  zanosić  modlitwy  do Boga za wstawiennictwem opiekuna Kościoła Powszechnego , Wodza Zastępów Niebieskich.  Miejmy również nadzieję, że wszyscy  Święci pomogą nam się z tym Mocarzem Niebios zaprzyjaźnić.

Święty Franciszek  z Asyżu, darzył Archanioła Michała wielką miłością. Co roku 14 sierpnia  rozpoczynał czterdziestodniowy post ku jego czci, aby 20 września, przed nowenną poprzedzającą święto Michała Archanioła  post ten zakończyć. Wczasach Świętego Franciszka jego współbracia również pościli w tej intencji. Św. Franciszek zalecał: „Każdy ku czci tak chwalebnego Księcia powinien ofiarować Bogu jakiś szczególny dar (…) błogosławionego Michała należy bowiem czcić bardziej uroczyście, gdyż jego zadaniem jest przedstawianie dusz Bogu.”  Zwykle ikonografia przedstawia Św. Michała z atrybutem walki, z mieczem. I tak najczęściej rozumiemy rolę Archanioła. Są jednak obrazy, na których Archanioł trzyma w ręku wagę – symbol sprawiedliwego sądu Bożego, na którym staną wszyscy ludzie. Archanioł Michał towarzyszy duszy w momencie przejścia z życia do wieczności. Dobrze jest o tym pamiętać, gdy modlimy się przy ludziach konających, kiedy szatan ma ostatnią szansę oderwania ich od Boga. Wymieniając przymioty Anielskiego Wodza, trzeba przede wszystkim  widzieć w Świętym Michale Anioła, który pośród duchów czystych jest najdoskonalszym w miłości do Stwórcy i ludzi.   Święty Franciszek  swoje modlitwy kierował do Matki Bożej Anielskiej i Świętego Michała Archanioła, wyznaczając tym  samym kierunek pobożności franciszkańskiej. Ten wspaniały duet możemy zobaczyć w objawieniu, które przeżyła  hiszpańska minimitka, czcigodna siostra Filomena de Santa Coloma Ferrer.  W swoim mistycznym spotkaniu ze Zbawicielem zobaczyła  dwa klejnoty przy sercu Jezusa, którymi Pan Jezus uhonorował uderzenia swego Boskiego serca; „Zrozumiałam, że tymi dwoma klejnotami była Niepokalanie Poczęta i Archanioł Michał i widziałam w tym samym czasie szczęście wychodzące z tych, którzy zajmą się, żeby zapewnić im honor i chwałę.”   Niektórzy komentatorzy franciszkańscy są zdania, że stygmaty –  ślady męki Pańskiej na dłoniach i stopach – ich Święty patron otrzymał od samego  Św. Michała Archanioła.  W 1219 roku Św. Franciszek udał się z pielgrzymką na Monte Sant Angelo, do sanktuarium Św. Michała Archanioła. Nie wszedł Franciszek do wnętrza sanktuarium, ale zatrzymał się u progu tej świątyni uznając się za niegodnego, aby swoimi stopami stąpać po miejscu świętym. Archanielskie sanktuarium, zwane Niebiańską Bazyliką, przyjęło taką nazwę, ponieważ konsekracji tej świątyni dokonał sam Święty Michał Archanioł.

„Idźcie odwiedzić Świętego Michała”- miał w zwyczaju powtarzać wszystkim, którzy go odwiedzali Św. ojciec Pio.  Monte Sant Angelo, na którego  zboczu znajduje się słynna Niebiańska bazylika,  położone jest około 25 km od San Giovanni Rotondo, gdzie przez pięćdziesiąt dwa lata pełnił swoją kapłańską posługę ojciec Pio. Bliskość sanktuarium i kapucyńska duchowość naśladująca Św. Franciszka zdają się być głównym powodem wielkiej miłości ojca Pio do Anielskiego Wodza.   Jednak znaczenie Św. Michała w życiu i działalności O. Pio stało się bardziej  oczywiste dopiero  w rok po jedynej jego pielgrzymce na Monte Sant’Angelo . Miały wtedy miejsce naznaczone fizycznym cierpieniem, trzy mistyczne zjawiska. Pierwsze, to bolesne przeszycie duszy ognistym grotem. Drugie to pojawienie się na ciele zakonnika stygmatów i w końcu trzecie, to przeniknięcie boku i serca przez włócznię. Wszystkie te trzy doświadczenia poprzedziła wizyta „tajemniczej osoby”. O. Pio nigdy nie wyjawił kim była ta osoba, jednakże niektórzy znawcy mistyki twierdzą, że był to sam Święty Michał Archanioł. Stygmatyzacja O. Pio wydarzyła się 20 września 1918 r. dokładnie w dniu rozpoczęcia Nowenny ku czci św. Michała Archanioła, poprzedzającej Archanielskie Święto.